Mohammadreza Shokri

Adam

گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
این عالم بی اسرار چون ذره ها برهم زند
مریخ بگذارد نری دفتر بسوزد مشتری
مه را نماند مهتری، شادیّ او بر غم زند
آدم نماند و آدمی گر خویش با آدم زند
دودی برآید از فلک، نی خلق ماند نی ملَک
زان دودناگه آتشی بر گنبد اعظم زند
عالم همه دریا شود، دریا ز هیبت لا شود
آدم نماند و آدمی گر خویش با آدم زند
حق آتشی افروخته تا هر چه ناحق سوخته
آتش بسوزد قلب را بر قلب آن عالم زند
گه آب را آتش برد، گه آب آتش را خورد
گه موج دریای عدم بر اشهب و ادهم زند
دودی برآید از فلک، نی خلق ماند نی ملَک
زان دودناگه آتشی بر گنبد اعظم زند
عالم همه دریا شود، دریا ز هیبت لا شود
آدم نماند و آدمی گر خویش با آدم زند