Mohsen Ghomi

Mitarsam Bemiram

نمیتونم به بغض غریبگی خو بگیرم
میترسم توی غربت تکو تنها بمیرم
میترسم که بمیرم نتونم ...بگیرم
بهار از کوچه ها رفت جوونیم بیصدا رفت
چجوری دل بریدم که عشق از لحظه ها رفت
توو این غربت اسیرم میترسم که بمیرم
توو این گوشه ی دنیا ی اسیرم
دارم کم کم میمیرم

من اینجا راه دل بستن نمیخوام یاد بگیرم
هنوزم ریشه دارم توو خاک سرزمینم
همه ترسم از اینه که خونمو نبینم
میخوام اون خاک پاک مادرم رو
دوباره توو سینم بگیرم
از این مرداب تنهایی رها شم
یا من همون جا بمیرم
بهار از کوچه ها رفت جوونیم بیصدا رفت
چجوری دل بریدم که عشق از لحظه ها رفت
توو این غربت اسیرم میترسم که بمیرم
نمیتونم بغض غریبگی خو بگیرم
میترسم توی غربت تکو تنها بمیرم
میترسم که بمیرم میترسم میترسم