Mohamad Firoozmand

Belataklif

تو همه کوره راه هایه دلم
چند دست بسیارم کرده اند
یک نفر خواست تا بغل کندم
غده ها تو سرم ورم کردند
یک نفر از دریچه ی چشمات
دائما داشت بهت نگاه میکرد
دائما تو سکوت میکردی
جیغ میزد خدا خدا میکرد
روبه روم هستی و نمیفهمی
من یه دیوونم که تا این حد
گنگ و بی حوصله
زمانی که دورم از قبل و حال و اینده ات
بی تو یه قصه ی بلا تکلیف
یا اگر یه چرام هر ساعت
من یه تسلیده نکارم که
یه پرنده ازش سفر کرده
من یه نوزاد ناقص العضوم
که به دنبال دست میگرده
من یه سرباز نیمه جونم که
روحش و تویه جنگ گم کرده