Mostafa Sameri

Avareh

قدم زدی اروم به سمت ویرونیم
قدم زدی رفتی چهار ستونم ریخت
تیشه زدی این بار به قلب بیچارم
باتیرابروهات که بیستونم ریخت
تودرمنی اما ازمن درون تونیست
رفتیو خندیدی به بغض سنگینم
کوه شدم واست تیشه زدی اروم
رفتی وتا ته عمر همیشه غمگینم
اشک که میریختی توکنج تنهاییت
غرق جنون میشد این دل بیچارم
زجه زدم اما اصلا نفهمیدی
سرگرم بودی و من یه عمر اوارم
بغض که میکردم نگاه که میکردی
نگات میکردم ولی توخندیدی
سکوت میکردی حرفتو میخوندم
فریاد میزدمو ولی تونشنیدی
ازدرد گفتمو تو فقط نگاه کردی
ازدرد گفتیو من مردمو زنده شدم
توبازیه عشقت توبردی واخر
منم که می بازم منم که مرده شدم
من اشتباه کردم که واسه دردم
تومرحمی وبرام نمک نمی پاشی
بشکنه دستی که نمک نداره وتو
محاله این بارم که عاشقم باشی