Pezhman Moghadam

Kaboos

گره خوردم به دلتنگی تو این کابوس تکراری
نشستی روبروم هر شب میونه خواب و بیداری
با این که دوری از دستام چه نزدیکی به احساسم
تو رو گم میکنم بازم من این کابوس و میشناسم
یه مشت تعبیر بیهوده من تا انتها برده
یه دنیا درد تنهایی به تقدیرم گره خورده
خلاصم کن از این تردید خلاصم کن که می تونی
از این کابوس تلخی که خودت معنی شو می دونی
یه وقتا بعضی حرفا رو نمیشه گفت باور کن
تو هم مثل منی شاید با این سردرگمی سر کن
ولی افسوس این کابوس حالا هر لحظه با من هست
مگه میشه حالا راحت چشارو رو حقیقت بست
یه مشت تعبیر بیهوده من تا انتها برده
یه دنیا درد تنهایی به تقدیرم گره خورده
خلاصم کن از این تردید خلاصم کن که می تونی
از این کابوس تلخی که خودت معنی شو می دونی