Habib Kazemzadeh

Nefrin

یکی بود ولی اون یکی نبود، یکی تنها مونده زیر گنبد کبود
یکی همش جنگ میکرد که یهو کم نیاره تو روی این مردم حسود
یکی همش پاپس میکشید میگفت وابستم آخه وابسته به چی؟
چی شد اون همه قولوقرارا دلتو سپردی تو باز دست کی؟
من گذشتم سرنوشتم چی موهای سفیدم تیکای دستم چی؟
گریه هام پرسه زدنام با سر تودیوار ضربه زدنام
غصه هام اشک مادرم استرس دست سرد خواهرم
اه، ببین اینا همش تقصیر توء که باعث شد زندگیم لطمه بخوره
اگه ی روز دلت شکست بدون که نفرین منه
اگه خدا درارو بست بدون که این آه منه
دیگه ازت خسته شدم دیگه باهات نمیمونم
فقط به یاد خاطرات شبارو بیدار میمونم
دست بردار برو دیگه من که ازت خوبی ندیدم
هرچی که بود تموم شد من که از تو دیگه بریدم
فقط بدون هرجا بری نفرین من دنبالته
با اینکه بد کردی بازم دلم همش بیادته
فکر نکنی که غیرت دارم روت هرچی که بود خودت خراب کردی زود
فکر نکنی که مثل قبلانم خیلی راحت از همه کارات بگذرم
منو نبین که مریضو ضعیفم اگه پاش برسه همه دنیارو حریفم
دیگه همه ی اون روزا گذشته فکرشم نکنی همون حبیبم
هرچی شنیدم دیگه بسمه شدم پچ پچ هرروز در گوش همه
اگه از خدا مرگتم بخام واسه کارای بدت باز یکم کمه
رفیقامم همه یکی مثل تو همه نارفیقن همشون شکل تو
تنها میمونم تنهایی بهتره میخام دور شم برم از جلو چشم همه