Masoud Isazadeh

Noghte Chin

برگای خشک خیابون دیگه بارون نمیبینه جای قطره های بارون اشک من روی زمینه
روی این لبهای سردم دیگه خنده نمیشینه
باغچه یخ زده توو سرما دل من بهونه گیره
غنچه های اشکمونو چرا هیچکس نمیچینه سردیه نگاهمونو چرا هیچکس نمیبینه
چی میتونه جای اسمت توی شعر من بشینه
بعضی وقتا توی شعرام جای اسمت نقطه چینه
آیینه ی شکسته ی ما سر میز هفت سینه ماهیه تنگ بلورم بی تو عیدو نمیبینه
خورشید گرم تابستون زیر پوست تو اسیره
ماه رقصون توو برکه با نبودنت میمیره
غنچه های اشکمونو چرا هیچکس نمیچینه سردیه نگاهمونو چرا هیچکس نمیبینه
چی میتونه جای اسمت توی شعر من بشینه
بعضی وقتا توی شعرام جای اسمت نقطه چینه