Mehrdad Eghdami

Zehne Mariz

قهوه های نیمه خورده روی میز خنده هایی که مثل همیشه نیست
ما چقدر تغییر کردیم میبینی اسمی از من توی فالت دیگه نیست
حالا که میخوایی بزاری و بری لااقل دستامو محکم تر بگیر
اگه یک روز مثل من دلت گرفت مرد باش زانوی غم بغل نگیر
خش خش برگای پاییز زیر باد هر نفس طنین اسمت تو صدا
میدونم سخته برات باور کنی من از این دنیا فقط تو رو میخوام
تو مسیر رفتنت جا موندم خستم از عذاب این ذهن مریض
آخرین جرعه ی با تو بودنو توی فنجون من خسته بریز