Amir Pahlevani

Tabeid

وجودمو هربار گم کردم
تصویرتو آیینه ی من بود
تمام من تضمین بود باتو
تمام تو آینده ی من بود
سادگی تو لمس یک خوابه
جنس یه حس تا ابد اغماست
به سادگی از من گذر کردی
به سادگی کمتر شدیم از ما
پاییز اومد انگار بی برگم
زرد و کبود و خیس و بغض آلود
جز رخوت طوفان طوفان ترک تو
از تو برام چه چیزی باقی بود
پلکای من ایستگاه متروکست
این مردمک چهرت و کم داره
عطر تو تک مسافر من بود
اما میخواد ساکش رو برداره
رفتن تو رگبار بی وقفه ست
حس تو اما خود خورشیده
از وقتی که سایه ی تو محو شد
تمام این دنیا یه تبعیده