Sheys Rezaei

Hobab

از من
چیزی نمونده بود به جز یه سایه
که تو تاریکی می مُرد
همیشه ضربه های سختی
از هجوم غربتش می خورد
یه مردی که مثه حباب
چه بی صدا می شکست
همیشه تو بن بست
تنها مثه یه قایق شکسته
که اسیره تو دل دریا
غرق خودم بودم
نمیدیدم تورو میون آدمها
اما شدی پیدا
گرفتی دستامو پُر کردی
تو رگ هامو از آرزوهامو
با تو پُر غررورم
یخ قلبمو شکستی
چشمامو رو همه بستی
چه خوبه که پیشم هستی
ای سنگ صبورم
بی تو
چه بی هدف میشه برام
این زندگی به فردا بد بینم
تو کاری کردی با دلم
فقط تورو تو آینه میبینم
ساختی ازم یه آدمی
که بی تو میپاشه
عشق تو رویاشه
گرفتی دستامو پُر کردی
تو رگ هامو از آرزوهامو
با تو پُر غررورم
یخ قلبمو شکستی
چشمامو رو همه بستی
چه خوبه که پیشم هستی
ای سنگ صبورم
گرفتی دستامو پُر کردی
تو رگ هامو از آرزوهامو
با تو پُر غررورم
یخ قلبمو شکستی
چشمامو رو همه بستی
چه خوبه که پیشم هستی
ای سنگ صبورم