Maziar Karimzadeh

Taghdir

شروع گریه از اینجاست
که احساست حواسش نیست
دلم خسته از این درده
تو چشمام حس خواهش نیست
برو دور شو از این خونه
تو با اون خیلی خوشحالی
منم لبخندتو می خوام
تو درد و بغض بی حالی
چقد خوبه که آرومی
تو از یک عشق لبریزی
با اینکه تو نگاه من
تو مثل فصل پاییزی
اگر چه بی صدا رفتی
یه مرگ و زندگی کردم
واسه دلتنگیای شوم
یه عمره بندگی کردم
یه کوچه از تو جا مونده
واسه گم کردن بغضام
همونجا که بهم گفتی
واست خاطره میسازم
حالا خاطره هات اینجاست
میون خواب و بیداری
تو رو میبخشمت بانو
ما به تقدیر گرفتاریم
چقد خوبه که آرومی
تو از یک عشق لبریزی
با اینکه تو نگاه من
تو مثل فصل پاییزی
اگر چه بی صدا رفتی
یه مرگ و زندگی کردم
واسه دلتنگیای شوم
یه عمره بندگی کردم