Yaser Binam

Haj Ahmad

دو تا شهید داشتیم هفت هشتا زخمی
ولی دلمون گرمه که راه خوبی رو انتخاب کردیم
به نام خالق من خدای وطنم ایران
قبلنا ازت دلگیر میشدم
اشکای مادرو میدیدم پیر میشدم
فکر میکردم که بابام بی معرفته
یه یا علی گفته مارو ول کرده رفته
فکر میکردم غرورشو لِه نکرده
یه لحظه به فردای من فکر نکرده
میگفتم این همه سرباز این کشور داره
چرا فقط اون خودشو به کشتن داده
میگفتم تو این جهان خود خواهِ بیمار
اصاً مارو به کشور همسایه چیکار
مگه اونا که به خاطرشون دلا خون شدن
اومدن سرخاکتون تشکر کنن
یادمه میگفتی همیشه همینه
اونی که غریبه خدا رو زمینه
شما پیرو شاه بی پناه بودید
پس رفتید پناه یه عده بی پناه شدید
میگفتی به اونا لقب آدم نده
منم محاله ممکنه از یادم بره
واست فرقی نمیکرد که کجای دنیاست
فقط میگفتی که ظلم باید بره
اینا چهره ی کریهشونو رنگ میکردن
با آتیشِ جنگ خودشونو گرم میکردن
اینا به شما مدافعان حرم که هیچی
به زائرای خود خدا رحم نکردن
بعضیا عکس باهات سر نماز گرفتن
بعضیا اسمتو بردن جواز گرفتن
بعضی هم واسه هر چی از دنیا ندارن
از خونه ی بی گناه ما تقاص گرفتن
بعضیا تو سهمیه ها دور میگردن
فکر میکنن به بچه شون ظلم میکردن
ولی خدا میدونه با تلاشم بهترین بودم
حاجی به خاکت فرمش هم پر نکردم
بابا دلم میخواد این روزا رو سپری کنم
میخوام واسه خواهر کوچیکم پدری کنم
ولی گاهی از این حرفا به جایی رسیدم
که دلم نمیخواسته بگم بچه ی شهیدم
من از محبت های الکی بدم میومد
از این قضا قدر فلکی بدم میومد
بعد تو من از دنیا بی زار بودم
از این مقدسای کلکی بدم میومد
واسه آرزوهایی که واسه ی ما دیر شدن
واسه موهای مادرم که سفید شدن
فقط دلم میخواد از خودم برم بیرون
آخه اینارو میدیدم و دلم میسوخت
ولی نه درک نمیکردم
اگه میفهمیدم قهر نمیکردم
آخه از روزی که دیدم کجای دنیام
فهمیدم حاج احمد بهترین بابای دنیاست
خیلی وقته که چشمام به نگاه تو وا نمیشه
آرزوم اینه بودی تا بشینم یه لحظه پیشت
حالا همه ی اون حرفات توی گوشم ترانه میشه
خیلی وقته که چشمام به نگاه تو وا نمیشه
آرزوم اینه بودی تا بشینم یه لحظه پیشت
حالا همه ی اون حرفات توی گوشم ترانه میشه
بزرگمون میگه اینو أ یادت نبر
که حاج احمدا از همه عاشقترن
میگه اونا بالاتر از پرچم سه رنگ
زیر پرچم خدا شمشیر میزدن
بزرگمون میگفت همیشه از قدیم
مرام تو رو میگن مرام احمدی
واسه همینه که من با افتخار میگم
آهای مردم من پسر این مرد نیکم
اینجا دیواراش پر از عکس توئه
با اینکه هیشکی نی توی مرام تو حیف
تو شهر ما خیلی معروفی حاجی
حتی اگه از ما هیشکی سربه راه نی
حتی اگه این مردم یادشون رفته
که جون تو به شیرینی کامشون بنده
ولی هر کی هر شکلو اعتقادی داره
به تو و راهی که رفتی احترام میزاره
حاجی من با تو فهمیدم
از هر دست بدم همونو پس میدن
من یاد گرفتم که حقو هدف بگیرم و
انقد وایسم تا با هدف بمیرم
فهمیدم تو همین دنیا یه چیزایی هست
که باید بکشی واسش از یه چیزایی دست
فهمیدم واسه اینکه دلو خدایی کنی
باید دل بکنی از من جدایی کنی
تو فرشته نبودی تو فرشته شدی
شکرصد شکر
حاجی میگن مردی شدم واسه ی خودم
ولی میخوام بچگونه بغلت کنم و بگم
حرفی که تو دلمه از بچگی
حاج احمد آقا دلتنگتم
خیلی وقته که چشمام به نگاه تو وا نمیشه
آرزوم اینه بودی تا بشینم یه لحظه پیشت
حالا همه ی اون حرفات توی گوشم ترانه میشه
خیلی وقته که چشمام به نگاه تو وا نمیشه
آرزوم اینه بودی تا بشینم یه لحظه پیشت
حالا همه ی اون حرفات توی گوشم ترانه میشه