Sadegh Noorani

Naro

ز کوچه های غم گرفته
از این هوا دلم گرفته
ز آه و بغض و درد و فریاد
ز قهر و غم ز داد و بیداد
از این هوایِ سرد ممتد
که با تبر به ریشه ام
زد تو غرقِ فکر و
عزم رفتن بی من
از آسمانِ من نرو
تو را به جانِ من نرو
نرو که بی تو دل ندارم
باز آ
پرم از عشق نابِ تو
غم مرا ببین نرو
چو ابر بی هدف ببارم
باز آ
نگاه من به در
هوایِ تو به سر
نرو عزیزِ دل
دلِ مرا نبر
تمامِ جان من
شده طلسمِ تو
دلم جدا نشد
ز روحو جسمِ تو
از آسمانِ من نرو
تو را به جانِ من نرو
نرو که بی تو دل ندارم
باز آ
پرم از عشق نابِ تو
غم مرا ببین نرو
چو ابر بی هدف ببارم
باز آ