Ali Zia

Gonahe Mamnooe

نگات مثل یه دشته به دشت پروانه بهار میرسه پروانه ها که پر بکشن
ببوش این لب سردو نترس از منه برف بهار میرسه وقتی لبات قنچه بشه
نترس از شب برفی که گر گرفتن من میون باغ تنت مثل روز روشن بود
نترس میوه ممنوعه از عذاب هبوط بهشت لذت با تو گناه کردن بود
میون این همه حوا یکی مثل تو نبود میون مردم دنیا به جز من آدم نیست
ببوس این لب سردو ببوس این لب سردو که از ازل به ابد یه داغ
داغ همین بوسه رو تنم باشه
گناه گندمه یا سیب گناه دست توئه خدا کنه که گناه تو
خدا کنه که گناه تو گناه تو خدا کنه که گناه تو گردنم باشه
میون این همه پیغمبری که از تو نوشت
میون اینه همه غیر از یکی تضافی بود واسه پرستش خالق
هنوز معتقدم به یه معجزه که شبیه تو باشه مگه میشه شبیه تو باشه
آخ یه معجزه که شبیه تو باشه کافیه