Ali Zand Vakili

Laleh Rokhan

به کوی لاله رخان هر که عشقباز آید
امید نیست که دیگر به عقل بازآید
ندانم ابروی شوخت چگونه محرابی ست
که گر ببیند زندیق در نماز آید
بیا و گونه ی زردم ببین و نقش بخوان
که گر حدیث کنم قصه‌ای دراز آید
خروشم از تَف سینه ‌ست و ناله از سرِ درد
نه چون دگر سخنان کز سر مجاز آید
به جای خاک قدم بر دو چشم سعدی نِه
که هر که چون تو گرامی بود به ناز آید