Ramtin Gharavi

Zelzele

خاطره یادته گریه کردیم
یکی مرده بود زیر بارون
خاطره یادته شکوه کردیم
از خدا و از دست زمستون
نفرین زمین و خواب مردم
مال و فال و سال این جماعت
همرو گرفت توی مشتش
آدما مردن خیلی راحت
خاطره کوچه ها ناله کردن
توی بهت و عذاب گریه کردن
تموم شاعرا کاغذا رو
بی خود نوشتن و پاره کردن
خاطره غضب کرده طبیعت
بی آشیون شده این دل ما
انگار آسمون گریه کرده
پیش خدا واسه مشکل ما
توی این جنگ نابرابر
زمین دیگه مارو کرده باور
ما صدای غریب اساطیر
با رسیدن به گل های ساغر
روی این خاک همه دنیا
اینو میدونن ما کی هستیم
ما غرور تمامی تاریخ
شیشه ی حسرت ما شکستیم
حالا انگار دست تقدیر
دوباره ما رو بی آشیون کرد
بازم دوباره رنج ومصیبت
خونه رو تو کوچه بی نشون کرد
دیگه بسه خدا دوباره
داره غم واسمون میباره
خاطر مادره میهن
توی رخت عذاست دوباره
دیگه بسه خدا دوباره
داره غم واسمون می باره
خاطر مادره میهن
توی رخت عذاست دوباره
پای کوچه ی تاریک
زندگی هنوز بیداره
دیگه بسه خدا دوباره ...
تیمور لنگم وقتی رد شد
این جوری نکرد با دل شهر
انگار که دیگه چیزی نمونده
واسه این شهر شام آخر
اما ما هنوز زنده هستیم
ملتی به بزرگی تاریخ
مردمی که زود شکستن
اما خم شدن کارشون نیست
تیمور لنگم وقتی رد شد
این جوری نکرد با دل شهر
انگار که دیگه چیزی نمونده
واسه این شهر شام آخر
اما ما هنوز زنده هستیم
ملتی به بزرگی تاریخ
مردمی که زود شکستن
اما خم شدن کارشون نیست