Hamed Akbarpour

Sayeh

دنبالم هر جا که میرم مثل سایه این خاطراتی که به هم پیوند خوردن
یه گرد بادم که به دنبالت میگردم تو شهری که تموم ادماش مردن
غیر از خودم با هیچکس کاری ندارم گاهی مثل یه سقف بی دیوار میشم
مثل یه ادم که نمیدونه کجا هست دور خودم میگردم و تکرار میشم
میرم پی تو توی کابوسی که مرگه حتی اگه عشقتو از قلبم بگیرن
جایی که هنوز هست زمینش ناکاره اینجا همیشه روز و شب از دست میره
یه خوش عطر روی لباسای تو هست یه قهرمانم که همش بازنده میشه
یه عاشق که سال های سال مرده اما با عطر تو همیشه زنده میشه
من یه کویر تشنم که بی اراده به دنبال چشاته با پاهای پیاده
یه ساحل بی رنگ و بی روح و مریضم که دوری دریا اونو شکست داده
میرم پی تو توی کابوسی که مرگه حتی اگه عشقتو از قلبم بگیرن
جایی که هنوز هست زمینش ناکاره اینجا همیشه روز و شب از دست میره
یه خوش عطر روی لباسای تو هست یه قهرمانم که همش بازنده میشه
یه عاشق که سال های سال مرده اما با عطر تو همیشه زنده میشه