Ghasem Afshar

Gerdab

شب که حضور مهتاب می گیره از چشات خواب
بوی سپید و جفتش راهی میشن تو مرداب
لطافت حجله ی شب پناه رویاشون میشه
غروب مهتابی آب چراغ شب هاشون میشه
اما آدم که انگار قلبشو کرده انکار
بر سر پیمون عشق کم می مونه وفادار
پرنده ها مهربونن به هم وفادار می مونن
ولی چه آسون آدما وفا رو از دل می برن
با تو چه آشنا شدم محو تو سرتاپا شدم
گفتی یه همسفر می خوای کام تو بی وفا شدم
راه سفر نرفته مون مهربونیت یه حرفیمون
از سینه ای که گر گرفت این دل داغ تفته مون
بو اگه گم بشه جفتش میره تا برکه ی مهتاب
میره تا در سفر عشق بگیره جونشو گرداب
میره تا در سفر عشق بگیره جونشو گرداب
بگیره جونشو گرداب
پیش رو در سفر عمر میشه با دشتی نموندش
بی تو در آخر خطم راه برگشتی نمونده
بی تو در آخر خطم راه برگشتی نمونده
راه برگشتی نمونده
میره تا در سفر عشق بگیره جونشو گرداب
میره تا در سفر عشق بگیره جونشو گرداب
بگیره جونشو گرداب
پیش رو در سفر عمر میشه با دشتی نموندش
بی تو در آخر خطم راه برگشتی نمونده
بی تو در آخر خطم راه برگشتی نمونده
راه برگشتی نمونده