Iraj

Gomgashteh

قبله گاه منی جان پناه منی
نازنین دلم مهربان منی
گر ز راه وفا به سوی من اشاره کنی
دامن دل من پر از گل و ستاره کنی
تو از همه دنیا نصیب منی
تو مرهم دردی طبیب منی
چو ماهی به آب چو خسته به خواب
چو شب به سحر بر تو محتاجم
چو دل به صفا چو گل به هوا
بیا که دگر بر تو محتاجم
تو ازهمه دنیا نصیب منی
تو مرهم دردی طبیب منی
ببین چه کرده ای روزگار مرا
خزان زده ای برگ و بال مرا
آه اگر ز دلم عقده وا نکنی
بر من و دل من اعتنا نکنی
تو ازهمه دنیا نصیب منی
تو مرهم دردی طبیب منی
جز آنکه تو دانی اسیر توام
مشتاق رخ دلپذیر توام
داغم چه گناهی آه زین عاشق شیدا
از نگهت جز جان و دلی برخاک رهت
دیگر تو چه خواهی مگذر مگذر از برابر من
بنشین و مکش سایه از سر من
مشکن مشکن روح و جان مرا
که جفا مشود از تو باور من
آه اگر ز دلم عقده وا نکنی
بر من و دل من ، اعتنا نکنی
تو ازهمه دنیا نصیب منی
تو مرهم دردی طبیب منی
زبان دلم را همه مشکلم را تو می دانی
غم و درد ما را تو خود چاره فرما به پنهانی
قبله گاه منی جان پناه منی
نازنین دلم مهربان منی
گر ز راه وفا به سوی من اشاره کنی
دامن دل من پر از گل و ستاره کنی
تو از همه دنیا نصیب منی
تو مرهم دردی طبیب منی