Saeid Shahrouz

Delam Gerefte

دلم گرفته آسمون نمی تونم گریه کنم
شکنجه میشم از خودم نمی تونم شکوه کنم
انگاری کوهِ غصه ها رو سینه ی من اومده
آخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده
خنده به ما نیومده
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگارِ بی کسی یه عمره که دربدرم
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی کسی یه عمره که دربدرم
حتی صدای نفسم میگه که توی قفسم
من واسه آتیش زدنِ یه کوله بارِ شب بسم
دلم گرفته آسمون، یه کم منو حوصله کن
نگو که از این روزگار یه خورده کمتر گله کن
منو به بازی می گیرن عقربه های ساعتم
برگه ی تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن
نچرخ تا آروم بگیره یه آدمِ شکسته تن
آهای زمین یه لحظه تو، نفس نزن
نچرخ تا آروم بگیره یه آدمِ شکسته تن