Reza Tanabandeh

Mahkoom

پرواز کردم تا جنون بی حد و اندازه و
بی بال و پر کردی من و تو دل یه زخم تازه و
آزاد نیستم من چرا از عشق مصنوعی تو
این دل دوباره سرکش و در فکر محکومی تو
لعنت به این حال دل و از حکم دستوری تو
نزدیک تر میشه به من هر روز این دوری تو
پایان راه عاشقی از اولش معلوم بود
احساس من از ابتدا تا انتها محکوم بود
محکوم حکمی از تو که تو فکر تو زندونیم
اینجا چقدر دلگیره که هر روز من بارونیم
فرصت بده یادم بره عشقی که دنیامو سوزوند
عشقی که احساس من و رفت و به نابودی کشوند