Vahid Akhtari

Panjere Kooche Entezar

من که تموم جاده ها صدای پامو میشناسن
من که تموم کوچه ها زمزمه هامو میشناسن
من که نسیم زخم تو سایه به سایه همرامه
من که همیشه یاد تو همسفر لحظه هامه
این منه کهنه رو بگیر جاش ی من تازه بذار
ریشمو با تبر بزن دستاموم توو باغچه بکار
کجایی تو ای بی نشان
مرا بگیر از این زمان از این غروب بی امان
مرا ببر به جاودان به آسمان به بیکران
به لحظه های عاشقانه ی سکوت عاشقان
بی تو همه ترانه هام مثل چشات پر از غمه
از این شبای بی کسی هر چی بگم بازم کمه
بی تو همه اقاقیا توو کوچه باغا خشکیدن
بی تو تموم جاده ها به آخر خط رسیدن
سکوتو مرگ لحظه ها غریبه های بیقرار
هجوم شب دو چشم تر پنجره کوچه انتظار
کجایی تو ای بی نشان
مرا بگیر از این زمان از این غروب بی امان
مرا ببر به جاودان به آسمان به بیکران
به لحظه های عاشقانه ی سکوت عاشقان
تو ای مسافر غریب که توو دلت ی خنجره
رفتیو بی تو یخ زده این گل پشت پنجره
رفتیو قلب عاشقم جون داده پشت پای تو
من که تموم زندگیم گم شده توو چشای تو
منو نذار توو سایه ها تا ذره ذره بمیرم
ی کاری کن تا روحمو از آسمون پس بگیرم
کجایی تو ای بی نشان
مرا بگیر از این زمان از این غروب بی امان
مرا ببر به جاودان به آسمان به بیکران
به لحظه های عاشقانه ی سکوت عاشقان