Mohammadreza Eyvazi

Jodaei

یه روز مرغ جوونی زبومت پر می گیره
قناری قشنگ دلت کنج قفس می میره
دیگه بسه
میاد اون روز که چشمات چیزی جز غم نبینه
به گیسوی سیاه تو هم گرد پیری بشینه
دیگه بسه
مگه تا کی می تونی تو شادابی بمونی
گل سرخ قشنگ بگیری رو شونه هات بشونی
ببین با من چه کردی که هرشب از فراقت
مثل بارون بهارم
از اون روزی که رفتی نشستی با رقیبم
سر و سامون ندارم
نمی دونی چه سخته غم و رنج جدایی
بگو ای برده از دیادم کنارم کی میایی