Amin Habibi

Tof O Lanat

خسته و زخمی و داغون یه گوشه کنج خیابون
گونه هام خیسه از اشک و تو دلم غصه فراوون
هرکسی رد میشه انگار منو اصلا نمیبینه
هیچ کسی حتی یه لحظه پای حرفام نمیشینیه
هیچ کسی دلش نمیخواد جای من باشه یه روزم
باید اینجا تک و تنها تا همیـشه من بسوزم
منی که یه روزگاری واسه خودم کسی بودم
همه چی داشتم و اینجور غریب و بی کسی نبودم
تف و لعنت به تو ای عشق که منو دیوونه کردی
خونه ی آباد من رو اینجوری ویرونه کردی