Behzad Pax

Borje Milad

یه صبح دیگه با همون حس همیشگی
به فکر اینه امروزم مثل همیشه نی
یه نخ سیگار کنار یه چای تلخ
با جیب خالی تنهایی دیگه غریبه نی
دنیارو سفت چسبیده تا بره جلو
دنیارو سفت چسبیده که بره تا اوج
پس بی اراده میره به سمت هدف *
دنیارو سفت چسبیده که بره تا برج میلاد
اولش سخت بود برام وقتی خیلیا نبودن
وقتی فهمیدم تو این راه خیلیا حسودن
حتی خونوادم میگفت به جایی نمیرسی
اولش باختم شاید خیلیا ندونن
من هر لحظه خورد شدم کسی نترسید
من دلقک به زور شدم کسی نخندید
تو سرم میگذشت تزایی که تردم میکرد
من حسرت به گور شدم کسی نفهمید
چشامو باز کردم از اول تو بدبختی بودم
همیشه آدم سرسختی بودم
عاشق یکی شدم که اونم گذاشت تو کاسم
یاد اون میفتم این روزا هر وقت که خوبم
هی....
نمیخوام الکی رمانتیک شم
یه سری تلخیه میگم نگو تو باغ نیستی
وقتی زیرزمینو به آسمون ترجیح دادی
در گوشمون گفتن شما مجاز نیستی
همه زندگیش موزیکه همه زندگیش موزیکه
انگار تو چشماش دنیارو داره
همه زندگیش موزیکه همه زندگیش موزیکه
از سر صبح به فکر کاره
حالا قدماشو بر میداره محکم تر میره
به خدای خودم پشتم گرم میشه
با اینکه تاریکه همه جا دیگه نمیلرزه تنم
یکم بگذره همه جا روشن تر میشه
خیلی رفیقامون رفتنو خیلیا موندن
نیشو کنایه ها میگفت از خیلیا موندم
وقتی دخلو خرجم باهم جور در نیومد
من نوشتم به جای من خیلیا خوندن
فشار خونواده درسایی که پاس نشدن
جمع مختلت دانشگاهم کلاس نشدن
به اسم داداش خیلیا بردن از کنارم
پس دزدای دریایی واسم لباس نشدن
یه سری گفتن خالی بره پر نمیاد
تو نمیتونی ادامشو اورزه میخواد
وقتی از همه ی این آدما دلم میگیره
بی اختیار خیره میشم به برج میلاد
همه زندگیش موزیکه همه زندگیش موزیکه
انگار تو چشماش دنیارو داره
همه زندگیش موزیکه همه زندگیش موزیکه
از سر صبح به فکر کاره
دم اون رپ خونی گرم که شاید کسی نشناستش
ولی خودش جنس همهی آدمارو خوب میشناسه