Alireza Ghorbani

Negah

دو هزار چشم غمگین
به دو چشم واله گشته
به جهان جان رسیدم
غزلم ترانه گشته
تو روان به خواب شهری
من از این خیال ترسان
مگریز از خیالم
مگریز رو گردان
میخواهمت بمان
میجویمت مرو
سرگشته ام چو باد
میخواهمت بمان
به کجا مرا کشانی
که نمیدهی نشانم
یه جز این دگر ندانم
که تو جان این جهانی
اگر از غروب رویت
هوسم کند شکایت
وگر این خیال واهی
برد از سرم هوایت
دگرم روا نباشد
که نظر کنم به سویی
ببرد خیال من را
ز جنون به جستجویی
من و گونه های خیسم
به امید شانه هایت
به فسون ماه ماند
شب سرد انتظارت
هوس از تو جان بگیرد
به که گویمت چه بودی
مگر از تو دل ربودم
که من از منم ربودی
به نگاه پر ز مهرت
قسمت دهم به باران
من و قبله گاه چشمت
دوهزار چشم گریان
میخواهمت بمان
میجویمت مرو
سرگشته ام چو باد
میخواهمت بمان