Mohammad Nasiri

Roohe Sargardan

توی بازی روز و شب
منم یه روح سرگردان
سوالی بی جواب دارم
کی ام تنها در این میدان
به چشم کوه من کاهم
به چشم آسمان ذره
مثه مه توی جنگلها
مثه خارم تو یک دره
بوی بارون توی جنگل
مثه حس غریبم
صدای جیغ برگی زرد
مثه روح عجیبم
گاهی رعدم گاهی بارون
گاهی مثل نسیم آروم
گهی یک برگ خشکیده
گهی گنجشکی رو یک بوم
منم یک عابر بی چتر
تو یه کوچه ی بن بست
طلسم آرزوهامو
خدایا کسی نشکست
امانت توی دستم بود
جواب تو دفتر مشقم
چرا مبهوت بودم من
توی قلبم بوده عشقم
دیگه نیستم اسیر شب
شدم لبریز سرمستی
نوشیدم باده ی عشق و
شدم آیینه هستی