Hamed Delan

Fasle Sard

بازم فصل زمستون نگاه خیسم به برف
تو ذهنم واژه ها درهم توکیدن گفتنه یا برف
یه فنجون قهوه ی تلخ یه عکس پاره تو دستم
تو رفتی از نبود تو من از اهل صلیب هستم
همین چیزا برام مونده با تقدیری که بد کرده
نگاه کن اشک منو روی اقیانوس و رد کرده
دارم پیر میشم و نیستی و نبودت یعنی دل مرده
ببین قاب دیوارم ترکای کوچیک خورده
یه حلقه توی دستامه منو یاده تو میندازه