Reza Bahram

Hamdam

خدایا تشنه‌ی بارانم
کویرم به لب آمد جانم
بغل کن، تن سوزانم را
رها کن از قفس جانم را
بی پناهم
ای هم نفس در این قفس
نوری  ندارد آسمان
با تو چو خورشیدم ولی
بی تو چراغی نیمه جان
ای همدم شبهای سردم
عشق تو شد پناه قلبم
به گمانم
ساحل تویی، دریا تویی
هر جا منم آنجا تویی
با تو به فردا می رسم
پایان این شبها تویی
آرام قلب بی قرارم
من هرچه دارم از تو دارم
چاره کن درد مرا
خسته‌ام از همه‌کس
چاره‌ی دردم همیشه
تو فقط بودی و بس
ای تمام باور من
گم شدم در دل شب
آه از این فاصله‌ها
ماه من، روشن کن امشب
راه تاریک مرا
ای تو تنها یاور من
بی پناهم
ای هم نفس در این قفس
نوری  ندارد آسمان
با تو چو خورشیدم ولی
بی تو چراغی نیمه جان
ای همدم شبهای سردم
عشق تو شد پناه قلبم
به گمانم
ساحل تویی، دریا تویی
هر جا منم آنجا تویی
با تو به فردا می رسم
پایان این شبها تویی
آرام قلب بی قرارم
من هرچه دارم از تو دارم