Faryar

Khoda Chera Ashegh Shodam

خدا چرا عاشق شدم من
دیگه از دست این دل
یه شب آروم ندارم
وای چرا توی این زمونه
شدم قربونی غم، اسیر روزگارم
روزا چشمهای نازش
می نشینه توی کتابم
شبها وقتی می خوابم
می بینمش توی خوابم
واسش نامه نوشتم
قشنگ و عاشقونه
نوشتم با دو چشمهاش
من رو کرده دیوونه
خدا چرا عاشق شدم من
دیگه از دست این دل
یه شب آروم ندارم
وای چرا توی این زمونه
شدم قربونی غم، اسیر روزگارم
روی پله های سنگی
می نشینم مات و بیدار
چشمهام تور ابرا
سرم به سنگ دیوار
برام آواز می خونه
لبهای سرد و بسته ام
می آد خورشید بازم من
هنوز اونجا نشسته ام
خدا چرا عاشق شدم من؟
دیگه از دست این دل
یه شب آروم ندارم
وای چرا توی این زمونه
شدم قربونی غم، اسیر روزگارم