Ako Azad

Madrese (School)

هنوز زخم مدرسه بازه تو دفترم
صدبار می‌نویسم: من یه بچه‌ی بدم
تو تنم ترکشِ گلوله‌های مشقیه
من کهنه‌شاگرد از جنگ اومده‌م
هنوز منفجر می‌شه روی صورتم
مین به مین سیلیِ سال‌های دور
هنوز گیر کرده هفته‌های من
شنبه صبح تو صفِ بی‌عبور
آهای معلم دروغ
مدیر سال‌های بلوغ
به من نگو نپوش
به من نگو نرنگ
من جنگ‌زاده‌م
به من نگو نجنگ
با هجوم هر سؤال بی‌جواب
دست بچگیم خط می‌خوره
یه معمولی مداد-گم‌شده‌‌م که باز
گلوشو پای تخته‌ بغض می‌بره
هرشب از خواب مدرسه می‌پرم
هنوز تو کلاس پشت میز آخرم
حسرتم بی‌کفش
تو حیاط می‌دوئه
کاشف کهکشان
تهِ مداد می‌جوه
آهای معلم دروغ
مدیر سال‌های بلوغ
به من نگو نپوش
به من نگو نرنگ
من جنگ‌زاده‌م
به من نگو نجنگ
هم‌رزم رد شده
از قفس کتاب
پرنده‌ی سراب
دوستم سنگرم
سرباز گم‌شده‌‌م
با آخرین خشاب
تو مرز خط‌کشا
پوستم سنگرم