Keyvan Talebizadeh

Aban

تَمنّا دارم آبان را
نوازش های باران را
به آغوشِ تو تَن دادن
شکوه آن بهاران را
تَمنّا دارم آن جان را
ببارم اَشک هجران را
بشویم من غُبار از دل
پریشانیِ دوران را
مرا عهدیست جانان را
همان زیبایِ دوران را
به خاطر گَر سپارد او
تمامِ عهد و پیمان را
مرا عهدیست ایشان را
همان نیلوفری جان را
بشاید گَر نوازد عشق
دلِ تنگِ پریشان را
مرا عدیست ایشان را
همان گیسوی اَفشان را
بشاید گَر نوازد عشق
دلِ تنگِ پریشان را
ندارم شِکوه طوفان را
من این سرمایِ سوزان را
ببوسم گَر هر از گاهی
لبِ سُرخ شُکوفان را
مرا عهدیست جانان را
همان زیبایِ دوران را
بخاطر گَر سپارد او
تمام عهد و پیمان را
تَمنّا دارم آبان را
تَرنُّم های باران را
فدای رویِ تو سازم
نگارم ماهِ تابان را
نگارم ماهِ تابان را