Roozbeh Pahlevaninejad

Paeiz

یه پاییز یه کافه یه قهوه
منو اون نگاهی که تو برق چشمای تو محوه
یه بارون نم نم هوایی که نه گرم و نه سرده
تو و اون یه قلبی که به عشق من تکیه کرده
پاییز خود عشقه پاییز خود مهر
پاییز واسه هرکی عاشقه مثه بهشته
تو فصلی که سرتا سرش عشق و رنگه
تو کوچه پیاده یه پرسه با عشقت قشنگه
بیوفته یه برگ طلایی رو موهاش
بگی این یه نشونه که هیچ وقت نمیذاری تنهاش