Suran

30 Salegi

تارشد آرزوم پشت بخارشیشه
آینده حتی شکل گذشته هام نمیشه
سیاه شد این روزگارسپید جوونی
جوونی اینه ببین دیگ پیری چی میشه
وقتی حلق آویز سرنوشت به تارمو
سینه رو کردقبرستون هزار آرزو
خوشی هایکی یکی گذاشتن قالمون
به هرکثافتی چنگ زدیم واسه حال خوب
رویای چفت انگشتا یکی درمیون
میبرید میکشید به مرز جنون
ماغم نشینای تماشای سیمای سوگ
تاسی سالگی تو عرض سی ثانیه سوخت
غرورهای خردترازشیشه های شکسته
صورت های بزک شده بدنهای خسته
نقاب خوشبختی روی صورت فقر
رنگ اندوه روی قلبهانشسته
وتظاهر که شد تمام روزمرگی
مازنده به گورانیم باکوله بارخستگی
آرزوهاچال شد میتها کفن پیچ
بازمونده بازموندباشرمندگیش
مرحوم مغفور شادروان جوانی
که ناکام رفت زین دارفانی
پیرمرد موندم با سه جلد جوون
محکوم به درد محکوم به زندگانی
پاشش رنگ اندوه روی زندگی
من کجاو این سناریوی بردگی
کشته شدن رویا تواولین سکانس
یه تراژدیه بدون کات زد کلید
اون چاله هاکه کندم واسه درخت امیدم
ناامید دارم توش آرزومو جامیدم
زور چپون مردشوچال میکنم
بالاسرش میشینم یه سیگارچاق میکنم
بی صدا بخواب این پایان جهان ماس
تموم دنیاخلاف خواسته های ماست
رنگ برآورده شدن رو تو نمیبینی
این اجبار جز لاینفک جامعه ی ماست
خستم ازتظاهر به چیزی که نیستم
به شادبودن وقتی که شادنیستم
به اینکه همیشه همه چی روبه راهه
وقتی هیچ وقت من روبه راه نیستم
کل زندگیمو و نقش بازی کردم
باجرعت بهترین بازیگره قرنم
توبدترین حال کمدی بازی کردم
نقاب چیه واقعیته یه مردم
افسرده ی خلوت خوش حاله ی جمعمم
استاد پنهون بغص عقب خنده م
از خنده هام میگیره دردم
کل میفته باز بین قلبمو کلم
خیلی ها میگفتن خوشبحالش
شبا سرشوراحت میزاره روبالش
آرزوشون بودباشن یکی مث من
غافل که بالشتم هرشب خیسه من
نمیدونی چقدر تلخه خودزنی
میگی مقصرم اگه همه چیم خورد زمین
درست وقتی که هیچی تقصیرتونیس
عین کیسه بوکس توی مسابقه ی مشت زنی
از جوونی توخودم هیچ ردیو ندیدیم
پرآب تر ازچشام هیچ سدیو ندیدم
وسط بگایی هنوز ردی و قوی ام
انگارمن با یه دنیا فرق داره رویه ام
به خیالم سی سالگی اوج خوشبختی هامه
چندتا از آرزوهام جز تجربه هامه
نمیدونستم همچنان بلاتکلیف ترینم
نمیدونستم همچنان حسرت باهامه
دیگه خداحافظ جوونی که رنگتم ندیدم
چه رویاهایی داشتم توخوابمم ندیدم
چقدر منو توخودم کشتی الکی
آخرش هم ازت هیچ خیری ندیدم
یه مسیر پرتنش و بدون مقصد
استرس آینده حالو گرفتش ازمن
رروزای قشنگمو زندگی نکردمش
حالا نشسته م اینجا منتظر مرگم
غافل از اینکه تو منو خیلی وقته کشتی
همون موقع که خنده روی لبام خشکید
دیرفهمیدم که من مردم، دقیق
همون روزی که توو ذوق توی من کشتی
وقتی همه جوونیمو غصه خوردم
وقتی غصه هامیومدن پشت به پشتم
وقتی هرچی دلم خواستو تودلم کشتم
وقتی عمرمو سوخت دادم به امید رشدم
دیرفهمیدم که زود میگذره
مهم نیس چی میگن یه عالم پشت سرت
زندگی کن هرجوری که میخوای رفیق
تکرارنمیشه فقط میگذره
الان سی سالمه قد یه قرن افسردم
من همون روزی که شکوفه زدم پژمردم
چیزایی که ازدست دادمو نشمردم
اماازبدون دستاورد بودن سرخوردم