Moein Momeni

Madar

در بهاری که در آن ،جای وجودت خالیست
به نگاه دل من هر دو جهان پوشالیست
آن بهشتی که خدا ، پای قدمهای تو داد
به گمانم که بهایش ، اندکی اجمالیست
به کجا سر بنهد طفل پریشان دلم ؟
تو نباشی زندگی ، آخرِ بد اقبالیست
عشق اگر بال و پری بود برای پرواز
در قیاس ِ مهرِ تو ، تجربه بی بالیست
زندگی بعد تو مادر ، غم و کابوس عزاست
این که گفتم بخدا ، نهایت بد حالیست
حکم تقدیر اگر بی تو نشستن باشد
طالعم پوچترین عاقبت هر فالیست
مات معصوم نگاهت ،شکل یک آه شدم
شاهدم جسم بدون نفسم بر قالیست
به کجا سر بنهد طفل پریشان دلم ؟
تو نباشی زندگی ، آخرِ بد اقبالیست
عشق اگر بال و پری بود برای پرواز
در قیاس ِ مهرِ تو ، تجربه بی بالیست