Omid Hoormand

Nafasam

بی هوایت نفسم می گیرد می گیرد می گیرد
یه نگاهی به دلم کن که دلم می میرد می میرد می میرد
به سرم میزند هر بار برم سمت در و
غم این خانه ی بی تو مرا می گیرد می گیرد می گیرد
تو بمان تا غزل آغاز کنم
گره از کار دلم باز کنم
تو بخند گرچه به هم می ریزم
دوست دارم با تو پرواز کنم
چشم جادوی تو خورشید من است
عشق تو خانه ی امید من است
تا تو باشی غم فردا نخورم
مهر تو روشنی قلب من است