Mahrad

Mosafere Daemi

مسافر دائميه قلب من
بگو چرا ما به اينجا رسيديم
ميخوندم از چشاتو تو بهم زير بارون
ميگفتي غير من نگاتو به كسي نميدى
هميشه اينجورى بود كه هي به من ميگفتي تويه روزى ميذارى ميرى
الان ولي من همونجا زير بارون با همون اهنگ و گيتار قديمى نشستم اما تو نيستي
اين روزا دم صبح من به جاي تو
سر ميزنم دوباره به صفحه ي چت تو
ميگم كاش نميذاشتم بفهمي
كه بند زنده بودنم به لمس تن سرد تو
هر شب من به اون دستي كه قراره لاي موهات بره حسوديم ميشه
چى شد اخرش سهم من يه قاب عكس خاك گرفته پشت شيشه
نميدونم چرا زندگيمو هنوزم با عشقت ادامه ميدم تا تموم شه