Mohsen Rahmani

Derakht

مرا نشانی از تو نیست
تورا نمی‌کِشم به جان
فراری‌ام ز تو ولی
ادامه دار میشوی
من از شکسته‌های خود
تنی دوباره ساختم
تنیده‌ای تو در دلم
طنابِ دار می شوی
درون قابِ سالها
تو خم شدی به سمت من
که ابرهای گریه را
ز چشم من جدا کنی
درخت می‌شدی اگر
نبودم این چنین تورا
چه میشود اگر مرا
به نام خود صدا کنی؟
چرا تو مانده ای به چشم خسته‌ام ؟
چگونه رو به روی تو نشسته‌ام ؟
در کدام خانه را
نبسته‌ام که تو مرا
ادامه دار میشوی
طناب دار میشوی ؟