Ako Azad

Roozhaye Mordan

روزهای مردن از هوای پاییز
آسمون از انتظار شهر خواب لبریز
من بی‌هوا هر نفس میدوم به یاد تو
صبح باور ما پشت صد غروبه
زیر چتر موهات خستگی چه خوبه
دردهامو حرف میزنم فقط فقط برای تو
رنگ میزنه به باغ خشک آرزوم
نسیم گرم هر نفس که خنده میکنی
نقش میکنه بهار تازه پیش روم
واژه‌های مرده‌ای که زنده میکنی
میرسن پرنده‌های هر شب امید
به اوج دور
کشتزار نور
زخم هر سفر و تن حادثه‌رو
دل تب به سلامت شب
با تو سر کشیدیم درد و پر کشیدیم
مردن پر
از سرما پژمردن پر
با وحشت سر بردن پر
از رفتن تا مردن پر
تنها ترین خاک از ابر میپرسید
میباری یا نه
دلتنگیات و تو سینه‌ی من
میکاری یا نه
رخت شکسته‌ی درخت
رود بریده‌ی سرود
نور برای مرگ شب
داغ‌ترین بهانه بود
آتیش رسیده تا صد سپیده
بیداری یا نه