Omid Fard

Gosal

خونه‌مون یه عمره روی گسله
شونه‌های جفتمون می‌لرزه
اونقدر دور شدیم از هم که
تنهایی‌مون این روزا بی‌مرزه
سیل میُفته به جون چشمام
وقتی با بغض شبا می‌خوابی
تخت‌مون عطر تورو داره هنوز
حتا وقتی که جدا می‌خوابی
فکر اون شباییم که
نیستی و قراره با بغض
بی‌تو بیدار بمونم
یه قدم مونده به رفتن
تو قراره بری و من
زیر آوار بمونم
هر دفه که ساکتو بستی بری
مانعت شدم باهات جنگیدم
حتا وقتی رو به روم ایستادی
خودمو کنار تو می‌دیدم
خیلی وقته تو جهنم گیریم
عشق به جنون شباهت داره
ما دوتا یه عمره روی گسلیم
خونه به زلزله عادت داره
فکر اون شباییم که
نیستی و قراره با بغض
بی‌تو بیدار بمونم
یه قدم مونده به رفتن
تو قراره بری و من
زیر آوار بمونم