Ali Ramooz

Ham Zamin

شاید که مُرده ایم و درون جهنمیم
وقتى كه وارث همه غمهاي عالميم
اینجا کسی به كسى نيست ، هم زمين
معلوم نيست چند شب و روز هست با هميم
شاید كه اهل گوشه اى از عالم وجود
در كهكشان ديگري از جاى ديگريم
اين روزهاى سخت كشنده تقاص ماست
ما ساکنان رانده ى دنياى ديگريم
يا اينكه مهره هاى بازى شطرنج ديگران
ما را براى خنده و تفريح چيده اند
مثل یه سرباز پیاده یه شاه پیر
به سرنوشت و طالع ما خوب چيره اند
بى اينكه بخواهيم به زمين پرت مى شويم
از لحظه ورودِ به آن درد مى كشيم
تا مِهر عزيزان به دل تنگمان نشست
با كوچ ناگهانى شان درد مى كشيم
ايام سخت و غريبى به ما گذشت
ما سنگ نبوديم ولي سنگمان زدند
دست منو تو بود ، جهان اين چنين نبود
باب سليقه ى خودشان رنگمان زدند