Sharom

Azad

یه راهی واسه آزادی هنوزم میشه پیدا کرد
هنوزم میشه از آغوش این بدبختی تن وا کرد
یه راهی واسه آزادی باید باشه تحمل کن
نگو این راه بن بسته نگو بازم توکل کن
تحمل کن که ما اینجا یه درد مشترک داریم
تحمل کن که بیماریم اگه چبزی نمیکاریم
تحمل کن اگه هر روز برات تصمیم میگیرن
تحمل کن که همفکرات دارن هر روز میمیرن
میخوام آزاد باشم مثل روح بعد مرگ
نه که قفسم بزرگترشه مثل صلح بعد جنگ
آزاد برم جلو عین رود عین رقص آتیش و دود
خوب باشم که این زندگی بدیهاش مثل آیینه بود
تو هم آروم باش که مشکلات کوچیکتر از وسعت توئه
آروم باش که هر وقت بخوای واسه بردن نوبت توئه
منم مثل تو ایرونم سختی و قحطی رو میدونم
ولی وایسادم جلوی ظلم و فقط از رهایی میخونم
شاید مرگ رو به زندگی میدوزم ولی آروم و آزاد و پیروزم
تو هم آزاد باش روی پات وایسا بگو لعنت به دیروزم
کم نیار که زندگی توئه هر ثانیش حقیقت نوئه
کم نیار که من و تو با هم می رسیم به آزادی
باید دنیا برای ما از این تکرار خالی شه
یه روزی این قرنطینه بدون انفرادی شه