Vahid Mousavian

Sokoot

رگ های تن اش سبز شد از وجد حضورت؟
از شوق تو قلبش مث من ذوق تو داره؟
می تونه نفس تازه کنه تو شب موهات ؟
می تونه مث من تو نبود تو بباره ؟
بتخانه شدی ؟ کعبه شدی واسه نمازش ؟
می تونه مث من تو رو هر شب بپرسته؟
می تونه به غیر از تو یه دنیا رو نبینه؟
اونم مث من چشماشو روی همه بسته؟
بی پرده بگو،  پنجره ی من که سیاهه
رک باش ، بگو ، کار من خسته تمومه
با مصرع اول عصبم تیر کشیده
آینده نشون داده واسه من که حرومه
ساکت نشو لامصب از این خسته حیا کن
من عمرمو پای تو و احساس تو دادم
من کوه دماندو روی شونه کشیدم
یک مو تو به دم اسبی خورشید ندادم
لب واکن و حرفی بزن انگیزه ی بودن
من بی تو ؟ تو بی من ؟ چه سرانجام مهیبی!
من پرچم تسلیم سفیدم منو دریاب
جنگنده ی جنگاور جنگای صلیبی
لب های تو بمب افکن و تصمیم ترومن
من غیر نظامی تر از اونم که بکوبی
قحط نامه رو امضا زدمو قصه تمومه
سامانه ی آلوده به مه ، باد جنوبی
ساکت شدی و خیره به سیگاریو فندک
آلوده به تکراری و درگیر توالی
دیدم که به دریا زده لاک پشت نگاهت
سر باز زدی مثل یه سرباز فراری
آماده ی یورش شده ای هنگ سواره؟
سرباز پیاده ام وسط جنگ جهانی
تهدید به مرگم نکن و دستمو واکن
خوشحالی و من غرق یه دریا نگرانی
دیدم که تمایل به سکوت تو زیاده
دیدم که هراس تو از آینده عمیقه
دیدم که منو مثل یه مرداب کشیدی
تصویر تو از من به غلط محضر تیغه
شاعر نشدم دست زبونت رو ببندم
من دایره الواژه ی تمجید نگاتم
بشکن قفس ساکت لب های اسیرو
رامشگرتم واضح این از حرکاتم
خنیاگر احساس منی زمزمه سر کن
حیفه دل مو شکل یه مرداب بیینی
هم وزن خودت بغض بریزی توی سینه ام
بیدارترین رابطه رو خوااااب ببینی
من مردمو شاعر شدنم دست خودم نیست
من مُردمو نونم توی خونابه ی درده
درکش واسه زن سخته نمی تونه بفهمه
نان آور ِ شاعر وسط جنگ و نبرده
هی تفره نرو واضحه بی مایه فتیره
بی معنیه پرسیدن من ، خربزه آبه
تاری که دلت روی لبای تو تنیده
آتیش تو خاکستره که رفته بخوابه
ساکت به توان خودتی من به خیالم
درگیر منی ، توی دلت فکر  من هستی
هر چند که معنای سکوت تو یه انگیزه ی دیگه است
برداشتم اینه مثلن عاشقم هستی
دریا رو کشوندی وسط کافه ی تهران
تهرانو سپردی به شب شرجی بندر
بندر دلش از زمزمه ی اسم تو خونه
این قسمتو تکرار کن حتمن از ادسر
پاییزو کشوندی وسط فصل بهارم
بارونیه حس منو احوال اتاق ام
الوار سکوت تو یه مترو پل دیگه است
مدفون شده ، خاموش شده نور چراغ ام
تاثیر سکوتت کفنه گر چه سفیده
این ملحفه رو ، رو بدن شعر کشیدی
اون فاتحه که واسه ی این رابطه خوندی
من اشهد مو خوندم و هرگز تو ندیدی