Habib

Raz Va Niyaz

دلم می خواست بر بال زمانه
دلم می خواست بر بال زمانه
سپارم دل بسوی بی کرانه
بکوبم خانه داده خداوند
بکوبم خانه داده خداوند
بگیرم دامنش را بی بهانه
خداوندا تو را آتش فروزی
زده آتش زهرسو آشیانه
خداوندا اگر بال و پرم سوخت
همه نام تو است در این میانه
خداوندا مسوزان خانه ام را
که ویرانگر تویی در این میانه
اگر امروز غربت راه عشق است
شده معوای گردان شبانه
اگر امروز در دشت جنوبم
بهر سو می گشد آتش زبانه
اگر امروز سرو خاطراتم
خمیده گشده بر دار زمانه
اگر امروز جان مهربانم
شده در بندت دژخیم زمانه
همه نام تو است بر لب بهانه
اگر در جنگل سبز شمالم
نشسته خون کران تا بی کرانه
همه نام تو است بر لب بهانه
همه یاد تو است در این میانه
خداوندا فنا کن هر چه کردیم
که مردم زین بساط خودسرانه
خداوندا تو را آتش فروزی
زده آتش زهرسو آشیانه
خداوندا اگر بال و پرم سوخت
همه نام تو است در این میانه
خداوندا مسوزان خانه ام را
که ویرانگر تویی در این میانه
اگر امروز غربت راه عشق است
شده معوای گردان شبانه
اگر امروز در دشت جنوبم
بهر سو می گشد آتش زبانه
اگر امروز سرو خاطراتم
خمیده گشده بر دار زمانه
اگر امروز جان مهربانم
شده در بندت دژخیم زمانه
همه نام تو است بر لب بهانه
اگر در جنگل سبز شمالم
نشسته خون کران تا بی کرانه
همه نام تو است بر لب بهانه
همه یاد تو است در این میانه
خداوندا فنا کن هر چه کردیم
که مردم زین بساط خودسرانه
خداوندا فنا کن هر چه کردیم
که مردم زین بساط خودسرانه