Amir Parvaz

Hagh Bedeh

میخ کوب شدیم کف خونه بیمار
لبخند میزنه به ما رنگ پوست دیوار
سنگینه جو و تکیک ساعت
مست چت میریم استقبال سیگار
لش بی حال و پای شعرا
مث خوره میخوره مغزمو همین فکرا
ببین این خونه ماتم کدس
که فرار میکنم من از این قسطا
حالا که گند گشیدن به طبیعت اینا
حق بده منم بکشم سیگار
حق بده بگم حالم خوش نی
هی مشت بکبونم به درو دیوار
بیخودی بازم این سر دردا میان
از هر طرف میانُ مغزمو میگان
بیخودی دنیای من شده بودیو
حق میدم که همه به دنیا بیان
اطراف خیالم دوباره دوده
فلسفه بازیات زیادی بوده
بیخیال بگم دلم چقد تنگ شده
ولی دل نگاییدم دستم پره تک شده
ولی عشق و حال بدونت زیادی بوده
نیازی به تو هم اصلا نبوده
ولی شب و روزا بدون تو دیگه لش و خستم
اصلا چیزیم ندیدم چشامم بستن
من از این زندگی بیزارم
این سردردا دس برنمیدارن
من اونیم که تا صب به خاطر تو
خوابم نمیبره همش بیدارم
مغز خلف رول و علف
میپیچه تو کل تنم
بیگ بنگ شارژ میشه
دونه دونه خط سرم
لج کردم با خودمم
لش کردم رو گلمم
قفلی روی طرحای فرش
حرف میزنم با خودمم
بیخودی هی میخندمم
فاز بده چتی دارم
زندگیمم روتینه پ
رو زندگیم پا میزارم
دوباره گنگ و گُنگ شدمم
تو زندگیم گم شدمم
عشقه کلاه کپه رپی
لات بودم که تخس شدمم