Davood Gol

Vares

حالم بده از وقتی که دیدم
راه نجاتو روی من بستی
احساسمو کشتی ولی بازم
تو وارث اشعار من هستی
تو وارث اون آرزو هایی
که توی قلبم خاکشون کردم
وقتی همه عکساتو از گوشیم
با حال زارم پاکشون کردم
سخته برام این اعتراف اما
چشمات منو تنها نمی ذارن
بعد تو این ترانه ها واسم
حکم یه مرهم قوی دارن
مردم چه میدونن که یه عاشق
عشقش نباشه خیلی بی تابه
مثل یه مادر که تمام شب
از فکر فرزندش ، نمی خوابه
میگن نباید عاشقت باشم
این آدما جدا چه بی رحمن
تسلیم حرف این و اون میشم
وقتی که حرفامو نمی فهمن
عاشق ترین مرد هم اگه باشی
گاهی واسه جبران یه کم دیره
بودن کنارت حقمه اما
این آرزو آخر به گور میره