Mohammad Mehr

Tafre

گاهی توام مثل منی عکسامونو چک‌ میکنی
توی تموم لحظه هات به اون روزا فکر میکنی
شاید توام تنگ شده دلت لعنتی انقدر طفره نرو
هرجا برم تو فکرم میای یا بیا یا از فکرم برو
امشب مثل روزای قبل باز این دل آروم نی
ثانیه ها بی تو یه قرنه حالو هوامم بارونی
حق میدم نفهمی منو چون خوشه حالو روزگارت
روزی ده بار به خودم میگم لعنت به خیالای محالت
همیشه یکی بینمون بود حتی پشت خطت
مشکی شد رنگ لباسام تا فهمیدم سیاهه بختت
هواتو داشتم هوایی شدی گشتم دور تو دورم زدی
تو غصه هات بودم سنگ صبورت سنگ اونو به سینت زدی
مضمون این بِیتای من چشماتو تار میکرد
محبت زیادیم بود عشقم که تو رو حار میکرد
تنها دلیله تنهایی های این منه تنها،تنها تویی
در قلبم به روت بازه برگرد هر وقت تنها شدی
گاهی توام مثل منی عکسامونو چک‌ میکنی
توی تموم لحظه هات به اون روزا فکر میکنی
شاید توام تنگ شده دلت لعنتی انقدر طفره نرو
هرجا برم تو فکرم میای یا بیا یا از فکرم برو
مگه نگفتی من بد بودم ها؟ چرا پس هنوز پیگیری
شاید توام دوسم داری هنوز ولی همش طفره میری
عمری گرفتم دستشو پاشد پاشو گذاشت روی قلبم
تو نبودش هر ثانیه یه دردی اومد روی دردم
تقدیرمه یا تقصیرمه؟ درگیرشم یا درگیرمه؟
تاوان کدوم اشتباهمه که این زندگی تنبیهمه
لعنت به اون چشم سیاهت که زندگیم شد هم رنگش
عیبی نداره بی معرفت همیشه مرد بوده و دردش
همیشه مرد بوده و دردش