Mehran Mostafavi

Boghze Shishei

یه شب که بغض شیشه ی تو لحظه های من شکست
کهنه حدیث درد کوچ خم شدو تو صدام نشست
تو صحنه ی درام کوچ رفتن تو بهانه شد
آتشفشان بغض من نفرین جاودانه شد
تو تک تک ثانیه هام پر شده از هوای کوچ
همسفر ترانه مرد به یه دلیل مفت و پوچ
رو برج فریاد سفر نغمه ی اواز تو شد
فدایی تبعید عشق دلیل پرواز تو شد
بیا که کوچه وا کنیم تو شهر بی ستارمون
تن پوش تازه تن کنیم تو لحظه ی دوبارمون
بریم به دیدار صبا تو قحظی شبانمون
سد سکوت و بشکنیم با تیشه ی ترانمون