Aidin Alizadeh

Labkhand

تا کی قراره خستگی روتنم آوار بشه اما لبخند بزنم
تا کی میتونم خودخوری کنم،دلتنگت باشم ولی حرف جایی نزنم
تو‌خوابم میای زیاد میبینمت،دوری همش ولی نگات پیشه منه
اون نگا تیغ رو رگم میزنه،یه زخمه‌کاری مثه اسمم رو تنت
هنوز حرفات یادمه،مرور میشن هنوز عکسات با منه
چتامونو گاهی تا صبح میخونمش،ویساتو گوش میدم از هوش میرم هی
حسرتش تو دلمه،واسه یبارم شده گذری ببینمت
من شبا از غم رو بیت میدوئم هی،ولی میخوام چشمات لبخند بزنه
ماه یادشه اون شبه مارو،ابری بود ولی میدید مادوتارو
دلتنگ بعده مدتها دیدار،یادم نمیره اون خندیدنارو
تو خندت رولب من مسته شمات،اون تعمه لبهات کاش برمیگشت باز
که دیوونم نکنن این فکرا هربار،که کجایی الان
که چند نفر جامو‌گرفتن منی که بی تو تنهام
این دیونه پا پس کشید،اینقدر منتظرت موند سوخت ته کشید
دنیامم بدم آخر که چی،توکه آدم نمیشیو باز سرکشی
گوش بده دارم واست میخونم،خندهام درد شدن که غم میخونم
یه بند تو خونم،تو کارماشو پس میدی آخر میدونم
همیشه همچی‌ رو به روال نیست،گاهی فشار میاره‌ بهم شبو بیداری
مودیم کرده این گلو‌ سیگاری،یبار وحشی‌ میشم دستامو مشت میکنم
یبار آرومم حتی با یه لیوان چایی
دل تو دلم نیست ببینمت بازم،خیلی وقته که‌ دوریمو ندیدمت راحت
چقد دوست داشتمتو ندیدی تو آخر،بگو حقم‌بود منو جا بزاری واقعا؟
کاش بشه از دلم خط بزنمت،تو منو خط زدیو من قفلی زدم هی
روی تو هر لحظه هر ساعت،اون خیاله سمیت هنوز توی سرمه
همون رنگه تنمه رنگه‌مورد علاقت،چرا کم نمیشه ازین حسی که دارم
تو پیشتن اونا که‌ پایه لش بازیاتن،منم دیازپام میخورم بتونم بخوابم
حسو حالشو ندارم حتی تو رابطه برم،دائم داریم میجنگیم منو مغزو این دلم
کف زمین نشستم دورم دیوار کشیدم،اینقدر خار به چشم دیدم
اینقدر بدیا چشیدم،اینقدر حسرت به دل موند توی راه بریدم
که همچیمو میدم دیگه مثه تو نبینم
کاش دیگه اصلا مثه تو نبینم
این دیونه پا پس کشید،اینقدر منتظرت موند سوخت ته کشید
دنیامم بدم آخر که چی،توکه آدم نمیشیو باز سرکشی
گوش بده دارم واست میخونم،خندهام درد شدن که غم میخونم
یه بند تو خونم،تو کارماشو پس میدی آخر میدونم