Sajjad Javid

Kar Afarin

یه عمره داری از خودت میگذری
میخوای که دل مردمت شاد شه
چه باری به دوشت کشیدی که باز
به هر قیمتی خاکت آزاد شه
مثل آب بارون زلالِ زلال
یه کوهی که پشت و پناهت خداس
با افتادگی هات نشون دادی که
کسی که بزرگ باشه بی ادعاس
تو قلب زمستون بهار آفرین
به قلب بزرگت هزار آفرین
چقدر دوست دارم یه روزی بیاد
شبیه تو باشم یه کارآفرین
از این عزم راسخ از این اعتقاد
چه حس غروری بهم دست داد
نشون دادی رو قلب تو حک شده
چو ایران نباشد تن من مباد
چقدر افتخاره تو رو داشتن
تو رو هدیه داده به ما سرنوشت
از عشقت به این خاک و این مرز و بوم
میشه چند دفتر ترانه نوشت
تو یه قلبی که واسه ما میزنی
میدونم چه باری روی شونته
دلت گرم باشه تو روزای سرد
دل مردمت تا ابد خونته